16 Temmuz 2014

Kedi Kafamla Geri Döndüm

Oldu hayli zamanlar, blogla ten tene değmişliğimiz bile olmadı. Yer yer varlığını dahi unuttum ki hatırı sayılır bir yeri vardı hafızamda. Takılyordum öle, yaşıyordum yani yazmadan da ama bi eksiklik vardı yalan değil. O derin boşluk duygusu, o yemeklerde bile bi saman tadı falan. Ondan kellidir ki her yazmadığım yazı başına yarım kg aldım, içler acısı. Tombul sosis olmak yazı yazmaktan kolaymış bunu anladım. Zaten kanımca bu her şeyden kolay. Allah'ım niçin kilo almak bu kadan kolayken vermek bu denli ızdırap? Neyse bu konuyu başka bir platformda tartışırız, koyuyorum çekmeceye. Blog diyodum hehh.. Önceki gece ablamda sen bana bir bağır bi azarla. 'Hani blog yazıyodun seennn?' diye bi çemkirişi var sanırsın merdiven götüne battı. Vay efendim bırakmışım yazmayı, yazcam demişim yazmamışım. Ne maymun iştahlılığım kaldı ne şıpsevdiliğim! Ordan aldı gazı, aşık olunca ne kadan gerzek bi insana dönüştüğüme kadar vardırdı mevzuyu. Meğer ne doluymuş bana karşı, ne yüklüymüş içten içten anam babam bu nedir yahu? Tamam bi sus dedim Allah'ını seversen yazıcam kes. Yazıcam dedikte düşünüyorum düşünüyorum hiç içimden gelmiyo, aklımada bişey gelmiyo. Çok şey oldu arada oturup tek tek derleyemem ya hepsini. Zamanında sıcağı sıcağına yazmadık şimdi soğudu götümde patladı hikayeler. Ufak ufak not alıyodum arada sağa sola ama nerde bulsammı ki o kağıtları ben? Sayfaya gelincede bi darallar bana ay bi afakanlar.. Her tarafı pembeler lilalar sarmış. Ordan bi resim ordan bi bilmemne, müsamere çocuğu gibi her tarafına bişeyler takmış takıştırmışım. Çok avam gözüktü gözüme. Çıkardım attım bütün renklerini süslerini çocuğumun. İlk günkü saf beyaz haline geri döndü. Böyle daha bi sade daha bi berrak geldi şimdilik. İçimden başka türlüsü gelene kadar en güzeli bu. Yinede iğrenç sayfa tasarımım için özür dileyeyim herkesten. Benimde elimden bu kadarı geliyosa demek.. Neyse ne..

Not: O değil de, he al yazdım n'oldu?